Onbewoond verklaard
Ik dacht, toen ik je ontmoette,
Dat jij een blijvertje was,
Had de sprong met je durven wagen,
Omdat ik verliefdheid in ogen las.
Zelfs al was het niks geworden,
Zag ik ook een vriend in jou,
Had nooit kunnen bedenken,
Dat het zo triest eindigen zou.
Want die plek was al vergeven,
En de grens was al vervaagd,
Op dat punt heb jij meermaals,
Van mij teveel gevraagd.
Ik ben geen type voor miskenning,
Maar dat is wat jij deed,
Ontdekte steeds weer dat het mes,
Aan beide kanten sneed.
Want bouwen op een leugen,
Is totaal niks waard,
Heb dan ook ons huis,
Onbewoond verklaard.
Reacties op dit gedicht
| davie-d: | Woensdag, november 09, 2011 17:23 |
| Go engeltjuh Go! mooi davie |
|
| BosKlobouter: | Woensdag, november 09, 2011 17:10 |
| Eigenaardig hoe iemand anders, mijn gevoelens zo perfect kan verwoorden | |
| mucho: | Zaterdag, november 05, 2011 10:50 |
| een hart zonder steen goeie tekst |
|
| trucker klaas: | Zaterdag, november 05, 2011 08:57 |
| zonder basis is het lastig bouwen :( wel een helder schrijven ;) sterkte ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2011 | ||
| Thema's: | ||