juist, heel juist
(waarheen trekt je
‘t gewicht van steen
dat naar het bodemloze
van het water zinkt
als het zwijgen
boven drijft?)
dode bladeren
waarop ik schrijf
met letters die
worden weggezet
als tuinstoelen
voor de winter
sterren twinkelen:
je moet zand zijn
tussen raderen
van de tijd
het zout in wonden
juist, zeg ik,
heel juist.
sunset 05-11-2011
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Zaterdag, november 05, 2011 10:52 |
| de woorden vinden vol van zand, doorweekt en afgeschreven |
|
| trucker klaas: | Zaterdag, november 05, 2011 09:39 |
| het zand ; juist ,dat maakt je merkbaar ;) ik hoor de tijd al knarsen :) goedemorgen ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2011 | ||
| Thema's: | ||