Die Jas.
Die Jas.
Zij hangt vergeten
aan het houtje
stil in de kast na je vertrek.
Zij was van jou
rijke omhulling
Eenzaamheid nu in het rek.
Zij bracht je
warmte bij het vullen
herkennend beeld in zijn en gaan
nu slechts een leegte
zonder toekomst
nooit trek je haar meer aan.
Ik heb je er
veel in geholpen
zij stond je zo geweldig goed
voel nog je arm
in haar gestoken
heerlijk te samen op de voet.
Er welt een
traan op in mijn ogen
die leegte die ik zie , ervaar
kruipt in mijn denken
mijn verlangen
die leegte word ik diep gewaar.
Ik laat haar hangen
in de kast hier
en ied’re keer dat ik haar schouw
zie ik contouren
van jouw liefde
gevoel van nimmer wijkende trouw.
th.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, november 07, 2011 03:10 |
| Vooral die nimmer wijkende trouw, deed bij mij herinneringen boven komen. Gemis kan hard zijn! Knap gebracht, Teun! Beste groetje, Jacky |
|
| Esther36: | Zondag, november 06, 2011 19:18 |
| Het gemis ontroerd me.. Liefs Esther |
|
| Fairouz: | Zondag, november 06, 2011 15:01 |
| een tastbaar iets om even weer vast te houden teun als het gemis te zwaar is om te dragen. fijne zondag, Fairouz |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, november 06, 2011 10:09 |
| wat een prachtige herinnering! | |
| trucker klaas: | Zondag, november 06, 2011 10:00 |
| een tastbare herinnering ,het gemis voelbaar :( warme groet ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2011 | ||
| Thema's: | ||