Het spijt me.
Me hoofd is er vol van,
begin te breken.
De stenen hart van vooreen,
kapot, niks meer van over.
Het doet me pijn,
de gedachtens aan jou,
Ik heb zo veel fouten gemaakt,
nooit wat opgegeven voor een ander.
Altijd eigenwijs en dom,
maar ik zie nu in,
van t begin waar het begon,
tot deze zure dag.
Is het heimwee,
of mis ik jou alleen.
Is het, het avontuur,
wat hield mij op de been.
Ik stort in,
trek het niet meer.
Aan alle kanten twijfels,
alles doe me zeer.
De gedachtens waarom,
ik zie wel in dat het me veranderd,
maar nog blijf ik dom.
Ik heb het verkloot,
ik wil niet meer,
de vrouw van mijn dromen,
showed haar schoonheid weer.
Bamm, een mes in mijn ziel,
de gedachtens op de hiel.
Hoe kon ik zo stom zijn,
ik had het moeten begrijpen.
Ik zweer ik zal er zijn,
een tweede kans misschien, ik zou hem grijpen.
Ik weet waar het fout ging,
geheel mijn schuld,
ik had de dingen die ik nu weet,
veel eerder moeten begrijpen.
Dus nu ik zing,
over het leven, en mijn geduld,
Toch zing ik uit volle borst elke keer weer,
ik deed jou en mezelf zeer.
Mijn hart en ziel, gevuld met rouw,
de enige droom die nu voorbij is,
was die van/ met jou.
Wijsheden vergaan nu,
en alles was zoals het was.
Val weer terug naar fucked up shit,
hang onderuit, ik ben niet meer fit.
Ik wou dat je dit las,
en hierbij leest, die rouwende traan.
Kapot als nooit te voren,
slapenloze nachten,
hoofd als een zeef,
en waar de delen verbonden zijn,
denk ik,
aan niets anders.
Totaal gebroken,
en zelf gedaan,
al was dom mijn naam,
zouden mensen me geloven.
Hoor mijn woorden,
ik spreek mijn ziel.
Ook al zijn er geen ogen,
om te getuigen van wat ik zeg.
Maar eerlijk, het spijt me dat ik je hier in heb betrokken,
Het spijt me van mijn werk,
het spijt me van mijn daden,
ik was totaal niet sterk.
Kheb spijt van wat is gebeurd,
kheb spijt van het niet zien.
Kheb spijt van alles, maar ergste van alles is nog,
dat ik je totaal niet verdien.
Krijg ik een tweede kans,
zal ik je geven wat je zoekt.
Krijg ik geen tweede kans,
Begrijp ik dat vol komen.
En zal ik sterven zonder dromen.
Het spijt me.
(durf je naam wel te zeggen, maar als je het leest, hoef ik je naam niet eens te zeggen, je zou toch wel weten dat het over jou gaat)
It is and always will be you. I don't know why, but it's just it.