het puntje licht
Ik kijk in de spiegel en ken mezelf niet meer
Kijk via mijn ogen in mijn ziel en dat doet zo’n zeer
Starende ogen lijken wel van ijs gemaakt te zijn
Kleurloos en leeg met heel erg veel pijn
Zinloze woorden over mijn lippen zweven naar buiten
Ver zullen ze niet gaan zolang ze tegen de spiegel stuiten
Heb geen grip meer op alles wat ik ben
Ik heb geen haast, maar het lijkt of ik voortdurend ren
Geen doel meer voor de toekomst in zicht
Hoop dat ik het ooit weer zie, dat puntje licht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: marijke13 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2011 | ||
| Thema's: | ||