Dit hart van mij...

Het zijn niet zozeer de tranen
die mij beroeren,
Het verdriet dat mij eindeloos
op lange tochten laat meevoeren,

De pijn te voelen van andere,
pijn hoorbaar als versleten vloeren,

Het breken,
Het raken,
Het kraken,
In dit hart.

De pijn om elke hoek,
de traan nimmer spoorloos vermist
of gaandeweg zoek.

Ik zag door mijn dikke muren van mist,
niet wat voor mij lag.
en om nu,
te weten,
van wat ik,
telaat pas (in)zag.

Geschreven door

marchiano di noche

Reacties op dit gedicht

marchiano di noche vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Roselynn:	Vrijdag, november 11, 2011 17:29
Je bent echt een "nieuwetijds"kind.... je voelt wat iemand voelt... lijdt als iemand lijdt ... vreugde maar ook verdriet... niet altijd makkelijk... knuff voor jou [] Rose

Over dit gedicht

Auteur: marchiano di noche
Gecontroleerd door: pantarhei
Gepubliceerd op: 11 november 2011
Thema's: [Heimwee] [Bewondering] [Liefde]