Even weer.
Even weer.
Even weer een gedicht.
Al mijn pijlen zijn er op gericht
Ik voel een traan op me gezicht. me gevoel is ontwricht
Even weer voel ik al die pijn.
Omdat ik niet weet waar ik moet zijn.
dit gevoel is echt niet fijn.
Wat gebeurt er toch weer met mijn.
Ik heb je de laatste jaren niet meer gezien.
ik dacht altijd er is nog een morgen misschien.
jij was de gene die dit niet verdien.
Nu je bij ons weg bent
Kijk ik heel anders op tegen het leven.
Alsof ik me zelf niet meer ken
Met een traan in me hart ga ik door met leven.
ik zal altijd om je blijven geven
Reacties op dit gedicht
| Roselynn: | Zaterdag, november 12, 2011 12:25 |
| gemis....als wortelstokken overwoekeren ze je hart ... en als je er even niet op bedacht bent...grijpt het je zomaar weer stevig vast ... gevoelsvol...duidelijk deze... fijne dag[]Rose |
|
| youkie: | Zaterdag, november 12, 2011 10:25 |
| goede morgen begrijp hoe het voelt liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: krapels22 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2011 | ||
| Thema's: | ||