Vader
De schaduwen van de populieren vallen lang over de weilanden.
Zwaluwen vliegen in scheervlucht over de rijpe graanhalmen.
Op de akkers staat de maïs, klaar om vermalen te worden door de grijpers van de combines. Een rode gloed van de ondergaande zon.
Het afscheid viel zwaar, zoals bijna elk afscheid. Maar deze was bijzonder.
Als 2 in elkaar gestrengelde lianen leefde ze lange tijd samen, samen als één.
Liefde was het al lang niet meer. Hun verstrengeling steeg uit boven elk woord voor 2 geliefden.
Ze leefde zonder woorden, alleen een blik was voldoende.
Ze waren samen voor de eeuwigheid.
Toch was daar het afscheid.
De onvulbare leegte in het huis, het hoofd, het hart.
Een leegte die alles met een grauwsluier omhulde, de kracht uit je botten en spieren haalde, de wil uit je ziel.
Nog maar één hartslag…
Wanneer ben ik de leegte?
Zwaluwen vliegen in scheervlucht over de rijpe graanhalmen.
Op de akkers staat de maïs, klaar om vermalen te worden door de grijpers van de combines. Een rode gloed van de ondergaande zon.
Het afscheid viel zwaar, zoals bijna elk afscheid. Maar deze was bijzonder.
Als 2 in elkaar gestrengelde lianen leefde ze lange tijd samen, samen als één.
Liefde was het al lang niet meer. Hun verstrengeling steeg uit boven elk woord voor 2 geliefden.
Ze leefde zonder woorden, alleen een blik was voldoende.
Ze waren samen voor de eeuwigheid.
Toch was daar het afscheid.
De onvulbare leegte in het huis, het hoofd, het hart.
Een leegte die alles met een grauwsluier omhulde, de kracht uit je botten en spieren haalde, de wil uit je ziel.
Nog maar één hartslag…
Wanneer ben ik de leegte?
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zondag, november 13, 2011 17:29 |
| adembenemend mooi sterkte warme groet Cobie |
|
| arie: | Zondag, november 13, 2011 14:19 |
| De leegte van nu wordt aangevuld met warme gedachten van toen... sterkte met het verwerken Huup arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Huub Voogd | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2011 | ||
| Thema's: | ||