de schijn
Het zonnetje straalt
Een lach op mijn gezicht
Ik praat met de mensen
Doe altijd mijn plicht
Veel successen behaald
Je zou wel kunnen zeggen
Ik heb het gemaakt
Mensen kijken naar me op
Vragen hoe ik het toch doe
Lijkt net of ik nooit even stop
Kom nooit over als moe
Voor advies sta ik klaar
Of voor een mooi gebaar
Of voor een babbeltje dan maar
Ik loop in mijn pak
Zit lekker in mijn vel
Geen vrouw die mij niet wil
Heb er meerdere gehad
Maar niet dat ik tel
Alles lukt met gemak
Want ik val nooit stil
Ondertussen denk ik
Kan iemand me helpen?
Ik voel me zo alleen
Alsof ik stik
Hoe kan ik zo verder?
Ik weet het echt niet
Ben ik de enige die het zo ziet?
Hoe doe je het toch?
Dat vragen ze mij
Ben iemand die ze benijdden
Maar ze moesten eens weten
Hoe ik van binnen mag lijden
Reacties op dit gedicht
| balance-bianca86: | Woensdag, november 30, 2011 16:16 |
| las deze even terug, erg mooi dat je je gevoelige kant met de freaks wil delen! groet, balance |
|
| youkie: | Maandag, november 14, 2011 16:18 |
| doet me denken aan het lied hij was maar een clown liefs |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, november 14, 2011 13:35 |
| op zoek naar je ware zelf zonder masker met compassie eerlijk herkenbaar sterkte en succes costano :) groetje wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: costano | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2011 | ||
| Thema's: | ||