men had het niet kunnen voorspellen
wat hij die dag ging doen
hij was al lang een pestkop
een mens zonder fatsoen
hij hield van oorlogsspelletjes
die speelde hij het liefst
nu ligt hij dood, op de grond
hij had zich toch vergist

hij kon er toch niet tegen
echt bloed werd hem teveel
een mens voor zijn ogen zien sterven
een kogel in zijn keel
hij zag wat hij aan het doen was
hij is bezweken aan verdriet
hij had een eed gezworen
hoe hij zijn vaderland ziet

maar toch de oorlog was iets vreed
en daar kon hij niet tegen
en voor de vijand de kans er toe kreeg
was zijn mes uit zijn riem gegleden
hij duwde het tegen zijn eigen borst
en keek een laatste keer
hij zag ontploffing, dood en verderf
een schreeuw, en hij viel
dood neer