levensmoe
waar is het zo fout gegaan?
wanneer is het allemaal voorbij?
hoe lukt het om nog te staan?
zat dit altijd in mij?
de tranen die waren gestroomd,
de harten die waren gebroken,
de wensen die zijn gedroomd,
en de hoop dat werd verbroken.
Om familie banden
om liefdes ervaring
en draden verbranden
en te veel verklaring
maken mij moe
willen mij laten schreeuwen
wil gewoon naar bedje toe
of alles gewoon laten uitschreeuwen
maar dit leven schenkt
vol realiteit
waar moedertje tijd wenkt
en deze tijd blijft eeuwigheid
{wanneer ik nog steeds de weg kwijt ben}
wanneer is het allemaal voorbij?
hoe lukt het om nog te staan?
zat dit altijd in mij?
de tranen die waren gestroomd,
de harten die waren gebroken,
de wensen die zijn gedroomd,
en de hoop dat werd verbroken.
Om familie banden
om liefdes ervaring
en draden verbranden
en te veel verklaring
maken mij moe
willen mij laten schreeuwen
wil gewoon naar bedje toe
of alles gewoon laten uitschreeuwen
maar dit leven schenkt
vol realiteit
waar moedertje tijd wenkt
en deze tijd blijft eeuwigheid
{wanneer ik nog steeds de weg kwijt ben}
Reacties op dit gedicht
| balance-bianca86: | Donderdag, november 17, 2011 23:21 |
| MMmmm op dit soort momenten.. moeten we misschien niet aan een weg denken, dan kunnen we h''m ook niet kwijt raken....stuurloos meegaan en zien waar de stroming ons heen zal leiden! groetjes, balance |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *PinkTears* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2011 | ||
| Thema's: | ||