knekelveld
weer blootgesteld aan de bezwijmeling
van half zachte singsong schemerschimmel
winterpezen priemden in mijn vliezen
en ik stond op uit de doden
om mij als een haas in ijs te verschonen
ik kreeg dat vreemd gevoel en een roep
in mijn ogen en de roerselen van mijn ziel
duwden schade in mijn oren
één winter is genoeg om mijn lichaam
uit te wonen en als de lucht te koud wordt
adem ik spoken en verdwijn schaamteloos
in het doolhof van mijn woorden
Reacties op dit gedicht
| conan: | Maandag, november 21, 2011 20:33 |
| ik dacht ff dat je ergens in mijn knekelveld verloren zat, herken je geen woord of geen letter? Kijk eens goed, ik zoek je, hou moed! | |
| mucho: | Maandag, november 21, 2011 20:21 |
| goeie vraag! ik blijf het antwoord schuldig | |
| conan: | Maandag, november 21, 2011 18:19 |
| mucho waar zit je nu? |
|
| mucho: | Maandag, november 21, 2011 15:48 |
| hier kom ik nooit meer uit! | |
| mucho: | Maandag, november 21, 2011 15:39 |
| wat een sfeertje! | |
| windwhisper: | Maandag, november 21, 2011 10:41 |
| geweldig knekelveld ik voel het kippevel al naderen goede morgen Pierre heerlijk schrijven, als een vis in het water knekel ik er in het rond warme groet Cobie kuzzzz |
|
| switi lobi: | Maandag, november 21, 2011 10:31 |
| Brrrr... lekker warm dekentje er over doen :( Hartelijke groet, switi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2011 | ||
| Thema's: | ||