Ca-dans.
Je draait je cadans, kent
heel de retoriek van het kringetje
en wacht op de boot
(terwijl je zwemmen kunt).
Hangt aan vervloekte vleugels,
als had Icarus een keuze, de kneus
werd slachtoffer van zandkasteelgedroom
en papiergeld zonder waarde.
Al wel, op de tijd van 't scheiden
zei ik de wereld voor je te veroveren.
Je hoorde het niet, zag niet hoe toen
heel die wereld met gemak al verging.
Reacties op dit gedicht
| Robby van G.: | Vrijdag, november 25, 2011 11:42 |
| Elke zin, als door een ringetje Maakt de cirkel rond. Prachtig! |
|
| mucho: | Donderdag, november 24, 2011 23:13 |
| welja, de oceaan die druppel voor druppel tegen land aanbeuken gaan ritmisch vooral, that''s what matters! |
|
| witteroos: | Donderdag, november 24, 2011 22:30 |
| Als druppeltje in oceaan leert men golven te verstaan. | |
| mucho: | Donderdag, november 24, 2011 20:37 |
| ik ga hier geen woorden meer aan vuil maken mijn schoenen passen perfect en maak me uit de voeten van vloeren enzo, je kent dat wel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2011 | ||
| Thema's: | ||