Ruizelt zacht vergeten
ruizelt zacht vergeten
jij bent volgroeid
een markante boom
karakteristiek in de omgeving
toch draag je
de laatste jaren minder
bladeren en meer dood hout
jij bent nog echt
niet oud en versleten
maar ruizelt zacht vergeten
de screen
is al geweest voor het
lichte falen van je geest
verborgen wortels
komen langzaam bloot
in het fysiek mankeren
het trotseren
van de elementen
zal je zwaar blesseren
het bordje op je bast
zegt wie je bent omdat jij
zonder blad jezelf niet meer herkent
wil melker
25/11/2011
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, november 25, 2011 13:28 |
| alles is al gezegd prachtig!! |
|
| windwhisper: | Vrijdag, november 25, 2011 07:14 |
| omtroerend verhaal, over een boom, of een leven door ziekte moeten buigen warme groet Cobie goede morgen Wil |
|
| trucker klaas: | Vrijdag, november 25, 2011 05:56 |
| het tragisch vervagen een feit er nog zijn en toch kwijt :( dat is waar liefde moet dragen .... stevig schrijven ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2011 | ||
| Thema's: | ||