Alles is volmaakt
op het filmscherm
van de eeuw,
zowel wat beeld als geluid.
Alleen gebeurt het vaak
dat we net als we op moeten komen
beginnen te acteren en verstandig te praten -
maar er is niets te horen.
Je woorden lopen op het scherm vooruit
of worden opgehouden bij de douane.
Een andere keer merk je dat je
iemand anders zijn tekst spreekt,
die niet bij je mond past,
je bent te groot of te klein.
Dan is het nog veel erger
als men je stem begint te horen
nadat je bent verdwenen
uit de geprojecteerde lichtbundel
van de zon.
Het doet er niet aan toe.
Er zitten een paar foutjes in de synchronisatie.
Misschien zullen we mettertijd in staat zijn
precies te zeggen wat we voelen,
En zelfs te spreken
Terwijl we leven