Koortsachtig verdrink ik elke herinnering aan jou
om maar niet geconfronteerd te worden met je afwezigheid, nu
het definitieve, terugkeren zul je nooit, nooit meer
dansen, samen, ook dat niet meer, ik neem nog een volgende slok
Alle andere stemmen klinken in geen opzicht zoals die van jou
geen andere schaduw verwarmt me, zoals ik dat bij jou heb gekunt
als antwoord op mijn vragen blijft het stil, zo weet ik dus nog altijd niet
nog altijd niet wie ik ben
De laatste dag dat ik jou ben vergeten
duren steeds langer, woordeloos langer in niets
de laatste beelden die zich nog steeds voor mijn ogen af spelen
op die godvergeten dag dat jij me verliet
En die ene vraag die je nooit hebt bevestigd
anderen zouden het omschrijven, misschien, als verraad
Je zou op me wachten, dat heb je gezegt, dit
dit is misschien waarom het me niet los laat.
*Maybe that's the way that I should go, straight into the mouth of the unknown*