Ingeblikte sardientjes
Onlangs stapte ik mijn bank binnen,
de stank van geld deed me naar lucht
happen maar een gehaaide blondine
kwam mij snel kidnappen om losgeld
voor dolgedraaide aandelen te innen.
Ik wou nog ontsnappen maar de
rekenmachine had mij reeds in haar
greep, het was heel zenuwslopend
en wreed, ze deed me warmlopen
voor één of andere risicobelegging
zo blikte ze me in als 'n sardientje.
En bij het buitengaan zag ik nog vele
kuddedieren stormlopen, het is een
trend blijkbaar om je schaapskleren
door routinewolven te laten stropen.
Want ik zie een Jaguar in volle
vaart vertrekken die vriendelijk naar
me lacht, hij weet immers dat de
wilde jacht weer goed is verlopen.
En ik besef dat ik weg wil
uit deze benauwde tropen.
Terug naar de tuin van Eden
waar ...ik naakt mag lopen.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, december 04, 2011 02:25 |
| Schitterend, zeker het het verrassende einde! Groetje, Jacky |
|
| mucho: | Zaterdag, december 03, 2011 22:19 |
| oh, je laat je liever niet uitkleding maar gaat liever op zo een nudistencamping compleet uit je dak van de nieuwe collectie van zo een webwinkel vergeet niet sardientjes mee te nemen als je het bos in gaat of word gestuurd juist ja, wat hebben we eraan niets meer dan nodig is:D |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2011 | ||
| Thema's: | ||