Plotselinge explosie.
Storm raast
over 't hoge glazen dak
bliksemschichten
vuren door zenuwknopen
spanning loopt op
geen grond onder voeten
in gevecht met gevoelens
geblokkeerd
geen winst te behalen
wegglijdend in verlies
plotselinge explosie
van ingehouden tranen
langzaam
stroomt weer warmte
door bijna geronnen bloed
leven is weer voelbaar
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, december 27, 2011 21:49 |
| Door de overgang naar een andere p.c en de verhuizing heb ik dit gedicht gemist Cathy, je hebt het verdriet hier intens en voelbaar verwoord. Warme knuffel Anneke |
|
| Esther36: | Zondag, december 04, 2011 19:38 |
| Het lichaam gooit al het verdriet eruit om weer verder te kunnen.... Groetjes Esther |
|
| karinvangelder: | Zondag, december 04, 2011 11:38 |
| doet mij denken aan hyperventileren Tooske . behoorlijk benauwd hoor liefs x Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tooskedeb | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2011 | ||
| Thema's: | ||