Dans der Tranen
Dansend zweefden een paar tranen naar beneden
Allen teder omhelst door een frisse westenwind
Niets hield hen tegen, verlatend het stille verleden
Samen gingen zij verder, door elkander bemind
De jongen der eenzaamheid
Eenzaam door zijn tranen achtergelaten
Radeloos sloot hij zijn ogen, duisternis alom
Tranen, hij zou ze menigmaal willen vervloeken
Ruw keerde hij zich om en begon te rennen
Alles achter zich latend, bemind door het duister
Niemand… niemand zou hem komen zoeken
Een nieuwe traan kwam hem weer wat jennen
Nimmer zal hij vinden… iemand die luistert