Verwerkingsproces
Het verlaten van mijn familie was het moeilijkste dat ik ooit heb moeten doen
Ik keek naar de hemel waar ik mijn gebeden heen zond
Ik vroeg hem om leiding, kracht en om mijn vaders fatsoen
Ik gaf alles wat ik bezat
Maar hij wou meer
Ik verloor mijn leven en raakte afgemat
Toch gaf ik hem mijn hart
En daarmee mijn ziel
Ik gaf alles wat ik bezat en raakte afgemat
Het enige dat nog over is is mijn geest
Heel mijn leven heb ik hem gegeven
Al mijn werken zijn voor niets geweest
De angst mijn moeder te moeten verliezen
Te leven met die gedachte
En tijdens hun scheiding heb ik de veiligste partij moeten kiezen
Mijn moeder geloofde in niets
Maar liet alles gebeuren
Ik weet niet wat ik nu nog moet geloven
Het is een lange weg die ik moet gaan
Ik leefde mijn leven opgesloten in een droom
Nu is het tijd om op mijn eigen benen te staan
Het is verdrietig te beseffen hoe het anders had kunnen zijn
Hoe verwerk je zo’n leven
Godsdienstwaanzin, ja ik kan hem missen als kiespijn
Help me vooruit te kijken en wel liefde te mogen geven
Nu te mogen ontvangen
Anders heb ik geen leven
Dit beschrijft het gevecht waar ik mee leef
Ik kan niet meer naar de hemel kijken
Vragen naar god wie dat ook moge zijn
Ik zit niet meer met hem op een lijn
Wat ik wil is grip hebben op mijn hart
Ik wil het niet zien huilen
En me vast te houden aan dat gevoel
Maar vind geen plek meer om te schuilen
Als er een god is heeft hij altijd zitten kijken
Hij gaf me geen sprankje hoop
Tijdens de minderwaardige praktijken
Wat ik heb gezien is teveel voor een kind
Ik zie het vuur in mijn ogen
Ik voel het vuur dat brandt
Woede en verdriet zo diep
God was me niet goed gezind
Toch is het nog niet te laat en geef ik al mijn kracht
Ik krijg mijn leven terug
En zie het als een akte van overdacht
Ik geef nooit op!!
Ik keek naar de hemel waar ik mijn gebeden heen zond
Ik vroeg hem om leiding, kracht en om mijn vaders fatsoen
Ik gaf alles wat ik bezat
Maar hij wou meer
Ik verloor mijn leven en raakte afgemat
Toch gaf ik hem mijn hart
En daarmee mijn ziel
Ik gaf alles wat ik bezat en raakte afgemat
Het enige dat nog over is is mijn geest
Heel mijn leven heb ik hem gegeven
Al mijn werken zijn voor niets geweest
De angst mijn moeder te moeten verliezen
Te leven met die gedachte
En tijdens hun scheiding heb ik de veiligste partij moeten kiezen
Mijn moeder geloofde in niets
Maar liet alles gebeuren
Ik weet niet wat ik nu nog moet geloven
Het is een lange weg die ik moet gaan
Ik leefde mijn leven opgesloten in een droom
Nu is het tijd om op mijn eigen benen te staan
Het is verdrietig te beseffen hoe het anders had kunnen zijn
Hoe verwerk je zo’n leven
Godsdienstwaanzin, ja ik kan hem missen als kiespijn
Help me vooruit te kijken en wel liefde te mogen geven
Nu te mogen ontvangen
Anders heb ik geen leven
Dit beschrijft het gevecht waar ik mee leef
Ik kan niet meer naar de hemel kijken
Vragen naar god wie dat ook moge zijn
Ik zit niet meer met hem op een lijn
Wat ik wil is grip hebben op mijn hart
Ik wil het niet zien huilen
En me vast te houden aan dat gevoel
Maar vind geen plek meer om te schuilen
Als er een god is heeft hij altijd zitten kijken
Hij gaf me geen sprankje hoop
Tijdens de minderwaardige praktijken
Wat ik heb gezien is teveel voor een kind
Ik zie het vuur in mijn ogen
Ik voel het vuur dat brandt
Woede en verdriet zo diep
God was me niet goed gezind
Toch is het nog niet te laat en geef ik al mijn kracht
Ik krijg mijn leven terug
En zie het als een akte van overdacht
Ik geef nooit op!!
Reacties op dit gedicht
| Luna( ): | Woensdag, januari 18, 2012 02:54 |
| Mooi geschreven en ook zeker herkenbaar. Behalve dan dat ik juist mijn krach uit God heb geput om er weer uit te komen. Mijn aardse vader is bij me weggegaan groet me amper is vandaag de dag een vreemde voor me. Maar mijn hemelse Vader laat me nooit in de steek op Hem kan ik vertrouwen. Hij sterkt ons in de strijd. En Hij zegt dat Hij ons nooit meer geeft dan we kunnen dragen. Ik ben altijd ''blij'' met tegenslagen want blijkbaar vind Hij me dan heel sterk. Liefs | |
| Obi Wann: | Maandag, december 05, 2011 23:47 |
| Mooi, met gevoel geschreven Ester, je komt er wel... Omdat je het verdient!!! |
|
| tooskedeb: | Maandag, december 05, 2011 12:29 |
| Veel wijsheid en kracht toegewenst !! Lieve groet, Cathy. |
|
| Esther36: | Maandag, december 05, 2011 08:36 |
| Bedankt allemaal! Het is zeker erg moeilijk maar het zal me lukken, al is het met vallen en opstaan. Ik wil bewijzen dat je ook met een nare jeugd een eigen leven kunt krijgen en je eigen kinderen wel liefde kunt geven. Groetjes Esther |
|
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, december 05, 2011 02:29 |
| Probeer het als een beproeving te zien, zodat je fier kan zijn op je sterkte dit alles te doorleven! Beproevngen zijn als een smidse, waar in de hitte en de slagen nieuwe vormen worden gegeven! Eens is je vorm daar om te leven, Esther, wees maar zeker. Ik wens je al de moed het vol te houden. En... God heeft zeker gezien dat je uit het goede hout bent om er datgene uit te snijden wat hij wil. Het leven vormt zich soms traagzaam, langs inderdaad moeilijke kromme wegen. Moed! Liefs, |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, december 05, 2011 01:54 |
| je hebt heel wat op je boterham gekregen wens je veel sterkte met het verwerking en succes met het opbouwen van je nieuwe leven liefs wr |
|
| trucker klaas: | Zondag, december 04, 2011 22:29 |
| zo te lezen moet het nog beginnen :( sterkte en succes ,klaas |
|
| september: | Zondag, december 04, 2011 20:20 |
| Pijnlijk maar prachtig geschreven, veel moed van jou en voor jou gewenst | |
Over dit gedicht
| Auteur: Esther36 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2011 | ||
| Thema's: | ||