geschreven herinneringen
Soms open ik het slot van mijn
dagboek, niet vaak, er is weinig
wat ik niet weet te herinneren.
Maar soms wil ik lezen hoe ik je
eens heb beschreven, toen destijds,
toen ik nog een dwaas was;
één die in de liefde geloofde.
Ik lees hoe mooi mijn woorden
waren, woorden die ik nu nooit
meer schrijven zal; mijn schrift is
nu bevuild met tranen en verdriet.
Maar och hoe mooi mijn schrift
eens was - eens toen ik het opsloot
..en nu wil ik het voor altijd sluiten.
Reacties op dit gedicht
| Esther36: | Zondag, december 04, 2011 19:25 |
| Toch heeft het je gemaakt tot wie je nu bent... Groetjes Esther |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Disgusting Beauty | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2011 | ||
| Thema's: | ||