Mijn pad...
Mijn padje waarvan
geacht werd ongekend te zijn,
word nu bewandeld
door allerlei vreemde mensen,
ze voelen al mijn
angsten en mijn pijn,
voelen al mijn onmacht
en verlangen al mijn wensen...
geacht werd ongekend te zijn,
word nu bewandeld
door allerlei vreemde mensen,
ze voelen al mijn
angsten en mijn pijn,
voelen al mijn onmacht
en verlangen al mijn wensen...
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, november 10, 2019 20:28 |
| Een heel mooi gedicht om nog terug te lezen. Goed geschreven. | |
| Sjo: | Zondag, december 04, 2011 22:10 |
| Ze voelen hetzelfde als mij... | |
| Sjantal: | Zondag, december 04, 2011 19:39 |
| Euh? Vreemde mensen verlangen al jouw wensen? Hmmm Snap ik niet Sjo :S Sjorrie |
|
| Esther36: | Zondag, december 04, 2011 19:23 |
| Zoek jezelf op je pad, en bewandel hem allen met mensen die het goede met je voor hebben... Gr. Esther |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sjo | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2011 | ||
| Thema's: | ||