Een eenzame nacht
winderig en zwenkend naar 't oude pad
de oude man zijn sterke hond kijkend omhoog de maan verstomd
grauwe wolkenhanden grijze wegen snelle wolkenwegen
de wind snijdt aan
de wolken gaan
flinkerende sneeuw valt al aan
snel benevelen alle figuren
de grauw grijze hand
de natuurfiguren
het is de koude nacht van tijden
de sneeuw snijdt met koude lijnen
het oude pad is vergleden
een heuvelachtig verleden
de witgrijze hond gromt diep vanbinnen
diepgrommend krachtbeginnen
de oude man wist het wel
zijn ouderdom benevelde hem
de sneeuw begint te snijden
als scherpe mespunten te glijden
diep fluisterend windfiguur
schaduwnacht voor mensenuur
de hond begint te strijden
de sneeuw te beglijden uitgewoel
het oer van de hond in ster verbond richtgelijn
dit is hun samen nacht van strijden koude lijven koude traan
er is geen weg meer of geen lijn de hond beveelt het richtgeheim
de oude man
de felle hond
ogen blinkende in maanverbond
hier is het samenspel van weten
van klein naar groot en zo onderwezen
liefdeband
grootgeheim
Zo kent de hond zijn mensenuur
en weet de mens het hoofdfiguur.