Je leeft een eenzaam bestaan
Al het geen wat er ooit toe deed
verdween als sneeuw voor zon
aangezien het je toch allemaal niets doet

Eenzaam is de naam
in de ban van de baan

op zoek naar rust
totdat de onrust in je hoofd wordt gesust

graaf je veder in de sneeuw
je bent de blunder van de eeuw

nu zit je daar dan stil
terwijl je zo graag anders wil

je hersenen verlamd
je ego ontmant

dit leven is niet bepaald een fuif
met als reden dat ik verder snuif

die verloren hoop
neerkijkend op de dope

terugkijkend naar hoe het vroeger was
opgewekt en vrolijk totdat je dit las

jaren later
leef ik de kater

val ik weer terug in hetgeen waar ik mijn neus voor ophaal
voor een kleine fout met zijn uitwerkingen zo fataal