Zelfstrijd
Zelfstrijd
De stad verlaten en de straten leeg
De mensen slapen terwijl ik woorden weeg
In de stilte verborgen en omringt door rust
Zingt de zoete morgen waar de nacht haar kust
De woorden rijzen en de klok slaat laat
Geen dag te prijzen voordat de haan zijn stok verlaat
In de kille zorgen en bedekt met eenzaamheid
Zal de nacht mij worgen voor de ochtend mij bevrijdt
2 mei 2002
De stad verlaten en de straten leeg
De mensen slapen terwijl ik woorden weeg
In de stilte verborgen en omringt door rust
Zingt de zoete morgen waar de nacht haar kust
De woorden rijzen en de klok slaat laat
Geen dag te prijzen voordat de haan zijn stok verlaat
In de kille zorgen en bedekt met eenzaamheid
Zal de nacht mij worgen voor de ochtend mij bevrijdt
2 mei 2002
Reacties op dit gedicht
| Voske: | Vrijdag, mei 10, 2002 13:24 |
| "zingt de zoete morgen waar de nacht haar kust" Niet te geloven.Deze zin heb ik een paar dagen geleden in mijn schriftje genoteerd omdat ik daar iets rond wou maken en nu staat hij hier in een wondermooi gedicht.Voor één keer vind ik het niet jammer dat ik moet schrappen bij mij.Toch wonderlijk. |
|
| free: | Vrijdag, mei 10, 2002 08:31 |
| heel mooi geschreven loslaten is het antwoord maar dan ge je wel heel andere dingen schrijven je beschrijft de eenzaamheid heel goed is voelbaar liefs free ~(O)~ |
|
| Hanneke Eirinn: | Vrijdag, mei 10, 2002 02:38 |
| Jesus Paul...echt héél indringend dit!.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||