Nooit meer
Nooit meer
Ik heb oprecht gedacht
Oud met je te worden
Samen levend als een stel
Wat een blunder
Wat viel dat tegen
Die schone schijn
Dat bleek de hel
Jouw mooie lach
Die is verdwenen
Waar ik voor viel
Bleek niet zo fijn
Daar sta je dan
Verzopen in de regen
Ik trek een muur op
Om mij heen
Hou nu iedere vrouw
Angstvallig tegen
Mijn hart is koud
En voelt als steen
Het is teveel
Ook ik heb grenzen
Die zijn bereikt
Ik kan niet meer
Dan maar alleen
Ik ga het redden
Dit was nu echt
De laatste keer
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Woensdag, december 14, 2011 17:53 |
| geweldig nog leuker zijn alle adviezen die eronder komen te staan |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, december 14, 2011 17:38 |
| dat zeggen barende vrouwen ook Henk...nooit meer je weet het niet, dus sluit je hart niet af, er is meer aan wie je liefde kunt geven behalve aan vrouwen sterkte en succes wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: de Diana | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2011 | ||
| Thema's: | ||