Koude golven
Ik lig op gronden die mijn eenzaamheid dragen
langzaam beweeg ik mijn handen
en voel hoe leeg ze zijn
zie armen die jou ooit omhelden,
zwijgend denk ik aan hoe het was
De koude golven stromen tegen elkaar in
verwarde schaduwen trekken over mijn naakt lichaam
ik besef me ineens dat ik er anders uit zie dan ik dacht
maar nogsteeds weet ik niet wie ik ben
Er is veel dat ik heb, maar niets is echt van mij
ik ben zo veel kwijt dat ik me veel niet kan herinneren
delen van mij zijn zoek, hoewel ik niet weet of ze wel bestaan
compleet ben ik nooit geweest, maar hoe kan dat ook nog, nu
Langzaam bedwelmt de kou me, kan ik me niet meer bewegen
ik weet dat het vriest, maar nee, ik roep niet om hulp
het is kil, leeg en donker, niemand weet dat ik hier ben
terwijl het water stijgt tot aan mjn lippen, en ik mijn ogenen maar alvast sluit.
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Donderdag, december 15, 2011 08:43 |
| I''ll be here for you... Kus |
|
| balance-bianca86: | Woensdag, december 14, 2011 21:28 |
| je heb je naaste mensen nodig, die vertellen hoe het moet....tis geen schande! sterkte, groet, Balance |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stella Complete | 
|
|
| Gecontroleerd door: de Diana | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2011 | ||
| Thema's: | ||