Soms heb je van die dagen dat voel je je alleen,
je hebt het gevoel je hebt niemand om je heen.
Niemand om echt te zeggen wat je voelt,
of die echt begrijpt wat je bedoeld.

Ik voel me zo in de steek gelaten,
door mijn maatje waar ik niet meer mee kan praten.
Dat doet mij veel pijn van binnen,
en ik weet niet meer hoe een gesprek te beginnen.

Van kinds af aan al bij elkaar,
en hoe het nu loopt vind ik zo raar.
Waarom is het zo moeilijk en voel ik me zo rot,
en we praten wel en hebben echt geen mot.

Maar ik mis je zo en wil zo graag als toen,
weer zoveel leuke en gekke dingen samen doen.
Dus mijn maatje voor het leven ben ik kwijt,
en dat doet me veel pijn maar ik heb geen spijt.

Ik hoop dat die eenzaamheid weg gaat,
en dat ik nu iets makkelijker van me af praat.
Door dit op te schrijven dat lucht op,
en hoop dat dat gevoel gaat uit mijn kop.

Voor de mensen die er wel voor me zijn,
ik ben blij met jullie en daardoor voel ik me fijn