Eindelijk
Ze zijn voor altijd samen,
hun urnen zijn nu leeg.
Wat zij niet konden leven
Is waar de dood hen kreeg.
Wat ik tezamen mengde
was kommer, haat en hel.
Wat God nooit kon verenigen,
dat deed ik simpel wel.
Wat ik tezamen voegde
krijgt God niet meer gedeeld.
Het stemt mijn ziel tot vreugde
Ik ben niet meer verdeeld.
Ze hebben nooit begrepen
wat liefde werkelijk was.
Ze leefden heel benepen,
héél netjes in de pas.
Dat wat het leven wilde
kwam nooit echt aan het licht
Dat heb ik nu gegeven
Het voelde als mijn plicht.
Hun eeuwige gebekvecht
voorzag mijn ziel van eelt.
Het mengen van hun assen
Heeft dat een stuk geheeld.
Ik hoop dat ze heel vruchtbaar zijn,
zodat er wat gaat groeien.
En dat als tegenwicht voor pijn
er eindelijk iets gaat bloeien.
windwhisper: | Maandag, december 19, 2011 06:08 |
ik moest inderdaad ook even slikken jeetje jeetje, gedurfd wat op aarde in het echte leven niet vermocht chapeau laat het vruchtbaar zijn, maar vooral peace of mind hebben gegeven, sorry ik kon niet op het juiste nederlandse woord komen, gemoedsrust warme groet Cobie |
|
broken_lady: | Maandag, december 19, 2011 01:40 |
het gedicht klinkt als muziek in me oren. het maakt een krop in mijn keel. | |
Auteur: empty-hands | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 19 december 2011 | ||
Thema's: |