het eeuwige Vuur
De vlam is ontstoken.
Het licht heeft een nieuwe mogelijkheid gevonden.
Vanuit het niets, een nieuw begin ontloken.
Het vuur brandt in overgave.
Maar het is een levensdans zonder belang.
Zonder verlangen.
Voor wie dit wil, kan zich aan dit licht laven.
Het licht wordt steeds weer ontstoken,
maar een volgend moment gedoofd.
Brandende, brandt het in overgave.
Het laat zich verteren,
zonder verzet, zonder zich te verweren.
Het zal zich blijven geven,
ook al betekent dit uiteindelijk, het achter laten van dit leven.
Het licht verlicht ieder die het ziet.
Langzaam smelt het lichaam weg.
Het is als het zingen van een Liefdeslied.
Dan, flakkert, vlamt het nog eenmaal.
Een omhoog reiken.
Het is communicatie in een vurige taal,
toch wetende dat het uiteindelijk in deze laatste strijd moet bezwijken.
Er rest slechts overgave.
Het licht is uitgedoofd.
Voor wie niet zag, van een kans tot zien beroofd.
Maar het Vuur zal eeuwig blijven branden.
Het is nader dan onze voeten en onze handen.
Het licht heeft een nieuwe mogelijkheid gevonden.
Vanuit het niets, een nieuw begin ontloken.
Het vuur brandt in overgave.
Maar het is een levensdans zonder belang.
Zonder verlangen.
Voor wie dit wil, kan zich aan dit licht laven.
Het licht wordt steeds weer ontstoken,
maar een volgend moment gedoofd.
Brandende, brandt het in overgave.
Het laat zich verteren,
zonder verzet, zonder zich te verweren.
Het zal zich blijven geven,
ook al betekent dit uiteindelijk, het achter laten van dit leven.
Het licht verlicht ieder die het ziet.
Langzaam smelt het lichaam weg.
Het is als het zingen van een Liefdeslied.
Dan, flakkert, vlamt het nog eenmaal.
Een omhoog reiken.
Het is communicatie in een vurige taal,
toch wetende dat het uiteindelijk in deze laatste strijd moet bezwijken.
Er rest slechts overgave.
Het licht is uitgedoofd.
Voor wie niet zag, van een kans tot zien beroofd.
Maar het Vuur zal eeuwig blijven branden.
Het is nader dan onze voeten en onze handen.
Reacties op dit gedicht
| Kagib: | Zaterdag, mei 11, 2002 16:19 |
| Dank je Amber. :) Het is inderdaad een uitdrukking hoe ik zelf in de wereld sta, wat van binnenuit is gaan stralen. liefs Kagib |
|
| lovertje: | Zaterdag, mei 11, 2002 15:51 |
| En volges mij brandt er in jou ook een eeuwige vlam... Het is een prachtig gedicht! Liefs, amber |
|
| Kagib: | Vrijdag, mei 10, 2002 14:12 |
| Dank je Yannick Ja dat eeuwige vuur, kan niemand meer van je afpakken. Het draagt je, inspireert je van binnenuit. liefs kagib |
|
| Yannick: | Vrijdag, mei 10, 2002 11:10 |
| heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kagib | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||