hij keek mij aan met open blik
aan de grote poort van het kerkhof
‘meneer, mag ik u iets vragen?’

hij rilde, gekleed in korte broek
en luchtig jasje, kapotte schoenen

‘het is de eerste Kerst zonder moeder,
zij overleed in de zomer dit jaar
ik zou haar zo graag iets schenken
maar, ik heb helemaal geen geld.’

mijn hart brak
ik kocht hem een mooie, rode kerstroos
samen wandelden wij naar het graf
hij zette de roos neer en zei:
“mama, deze roos heeft meneer geschonken
maar, ik leg er mede heel mijn hartje in
ook papa, die ziek te bed ligt
wij houden van u mama en missen je heel hard.’

hij keek naar me op, nam mijn hand vast
beiden in eigen gedachten verzonken
namen we afscheid van zijn mama
onze wegen scheidden
ik zag de jongen nooit meer weer

vandaag stond er een kerstroos
op de stoep toen ik thuiskwam
het kaartje zei, in mooi handschrift:
‘bedankt meneer!
Prettige Kerst’

(tijdsgebrek noopt mij reeds nu dit verhaal te posten. Aan iedereen prettige feestdagen toegewenst)