windgedragen
Dompel me heel zachtjes onder
ver weg in dromenland vandaag
terwijl windgedragen bladeren
blindelings dansen langs voeten
de tijd loopt zo intens traag
het bankje bied de nodige rust
winter heb ik in t bos geroken
bloemen staan verdort in een perk
mijn handen die warmte zoeken
diep in de jaszakken gestoken
krakend wiegen de hoge bomen
sneeuwvlokken in de lucht ongebruikt
de kou snijd ijlings langs mijn tranen
toch blijf ik de moed immer behouden
als in de lente de aarde weer ontluikt
Reacties op dit gedicht
| mima: | Zaterdag, december 24, 2011 16:28 |
| bijzondere sfeer en erg moooooi woordgebruik, deze behaagd mijn hart, thx! liefs, mima |
|
| sb lavandula: | Zaterdag, december 24, 2011 16:07 |
| Stilletjes gaan de dagen, morgen kerst en dan het nieuwe jaar en met het lengen van de dagen komt de lente. Prachtig geschreven Fijne feestdagen toegewenst. Liefs Hans |
|
| Dasje (lucky): | Zaterdag, december 24, 2011 12:55 |
| ik kan me vergissen, maar moet het niet `verdorD` zijn? maar dat is muggenzifterij hoor ;0) ik vind jouw gedicht prachtig!!! liefs, Dasje ;o) |
|
| Annemieke van der Ven: | Zaterdag, december 24, 2011 09:21 |
| Melancholie... zo mooi Liefs en fijne dagen Janny |
|
| windwhisper: | Zaterdag, december 24, 2011 06:27 |
| heerlijk die stijl van jou door de wind gedragen warme groet Cobie prettige zaterdag en gezellige kerstavond |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 december 2011 | ||
| Thema's: | ||