Een net zonder mazen
in mijn strijd, gaandeweg een bedeling
heb ik geen spektakel ontmoet
in jouw blauwe ogen, het was mat
en zelfs de horizon kiemde naar het verticale
het was vreemd, jouw naakte silhouet
te mogen aanschouwen in het
afgebrokkeld maanlicht, ik streelde
de wind en dacht mij rijk aan jouw blanke huid
we stierven in het kielzog waar de herfst
ons had ontbonden
nog zijn mijn zinnen niet compleet
in de regie welke jij voor mij had
uitgeworpen, mijn net blijft leeg
in dit mazenloze bestaan
Reacties op dit gedicht
| Patrick Rottier: | Zaterdag, december 24, 2011 18:02 |
| triest, ontroerend,... waar wat als je net overvol is met volle, smaakvolle, aanlokkende vruchten,... |
|
| _Lieverdje_: | Zaterdag, december 24, 2011 12:00 |
| moest laive vriend zijn...sorry |
|
| _Lieverdje_: | Zaterdag, december 24, 2011 11:59 |
| weerom krijg jij mij stil bij het lezen van een gedicht van jou fijne dagen laivert liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 december 2011 | ||
| Thema's: | ||