Masker van verdriet.
Je gezicht is enkel een masker.
Het masker voor je innerlijke emoties.
Twee dingen van het masker kunnen ze niet verbergen.
Je ogen.
Het gene wat de leugens niet verbergen kan,
voor degenen die dit boek lezen kan.
Of door tranen uit verdriet.
Je mond hetgeen dat doet wat het wil,
en leugens vertelt om emoties te verbergen.
En toch wordt je betrapt.
Doordat het trilt uit verdriet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: snake642 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2011 | ||
| Thema's: | ||