Een volle pens.

Gevuld kalkoen, een kreeft, garnaal.
Ons zachte bed, verwarmd lokaal.
Een open hut, een plank een steen.
Enkel wat rijst, voor ’t kind alleen.
Een moeder lacht, danst vrolijk rond.
Een moeder kreunt, zijgt op de grond.
Wat stoort het ons een volle pens en zij een lege maag.
Wat eten we, eerst oesters en fazant daarna, ’t is sobertjes vandaag.

Geschreven door

rovago

Reacties op dit gedicht

rovago vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Jacky Van den Berghe:	Vrijdag, december 30, 2011 01:29
Wat doen we eraan! Spijtig maar met een vingerknip gaat het niet, wij zullen met z''n allen moeten ijveren, onverstoorbaar. Tot het is gedaan? Een goed voorbeeld dit gedicht, ravago! Beste groet, Jacky

wervelende regenboog:	Donderdag, december 29, 2011 21:57
ja tragisch die tegenstelling :S

mucho:	Donderdag, december 29, 2011 16:58
ja, zonder sorbet ga ik niet van tafel wie doet de afwas??!!

Over dit gedicht

Auteur: rovago
Gecontroleerd door: pantarhei
Gepubliceerd op: 29 december 2011
Thema's: [Delen] [Eten] [Ironie]