Waarom

Hij zag het aankomen
de storm in zijn gevoelens
waren niet meer af te remmen.
Waren het gewoon de woorden geweest
die aankolkten tot een geuze orkaan
waarvan hij zonder weten
In het oog terecht kwam.

De angst sloeg hem om het hart
De twijfel die hij had, werd werkelijkheid.
Hij kreeg de volle lading
zonder een greintje spijt

Voelde zijn borstkast samendrukken van ongeloof
Kon niet begrijpen waarom hij
de schuld van alles zou zijn.
Hij had al vele jaren van die
stekende onwetendheid.

Het kon in zijn denken niet doordringen
waarom er zoveel tegenspoed was.
Hij had nooit iets verkeerd gedaan
Stond altijd open, zomaar spontaan.

Het knaagt nu nog aan zijn lijf
En het blijft wonden beitelen
De barsten in zijn karkas
zullen eeuwig verbonden blijven
met het bloed van zijn kind.

Claire Vanfleteren