Koud Kussen
Eenzaam lig ik op mijn buikje
de dekens zijn van het bed getrapt
Het tapijt doorspekt met aarde
boeketten vullen de ruimte om ons heen
Jouw lipjes zijn vaag rood
als rozen in de vroege wintersneeuw
In deze ledige kou staar ik
en langzaam ontpopt de lust in mij
Plagend trek ik aan je haartjes
je kijkt mij aan en zegt geen nee
Onze omhelzing is eenzijdig
Maar ik heb plezier voor twee
de dekens zijn van het bed getrapt
Het tapijt doorspekt met aarde
boeketten vullen de ruimte om ons heen
Jouw lipjes zijn vaag rood
als rozen in de vroege wintersneeuw
In deze ledige kou staar ik
en langzaam ontpopt de lust in mij
Plagend trek ik aan je haartjes
je kijkt mij aan en zegt geen nee
Onze omhelzing is eenzijdig
Maar ik heb plezier voor twee
Reacties op dit gedicht
| Le Fleur: | Dinsdag, januari 03, 2012 12:32 |
| Uri, Eenieder laat zich wel eens verleiden door de koelbloedige lokroep van de dood. Niets om je zorgen om te maken dus. Mooi gedicht ook! Wel maak ik me serieus zorgen om Tiliam M., die jouw duistere overpeinzingen ''inspirerend'' vindt. Tiliam, zoek in godsnaam professionele hulp! Groet, L.F. |
|
| Tiliam M.: | Maandag, januari 02, 2012 09:50 |
| Goedemorgen Uri, Inspirerend is het woord. Groet, |
|
| Tiliam M.: | Maandag, januari 02, 2012 09:50 |
| Goedemorgen Uri, Inspirerend is het woord. Groet, |
|
| Godvader: | Maandag, januari 02, 2012 03:11 |
| een grof gedicht maar wel lekker hapklaar en duidelijk...en verder moest ik wel reageren als je ''uri noir'' bent...te moeilijk om te laten liggen gr. Yoeri |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Uri Noir | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||