Jou laten gaan
Ik moet je laten gaan,
maar me hart kan de pijn niet aan.
Ik weet dat het over is,
waarom voel ik dan zo sterk het gemis?
Ik mis je armen om me heen,
er zitten zoveel mensen rondom mij,
maar toch voel ik me zo alleen.
Waarom ben je gegaan?
Ik wil niet huilen, maar langzaam komt er een traan.
Ik kijk naar de ring om me vinger,
de tranen kan ik niet meer bedwingen.
Mensen zeggen over een tijd zal het beter gaan,
nu na 5 jaar kan ik het nog steeds niet aan.
Ik leerde in die tijd andere mannen kennen,
ze deden alles om me te verwennen.
Maar dan vergeleek ik ze met jou,
op die momenten besef ik hoeveel ik nog steeds van je hou!
maar me hart kan de pijn niet aan.
Ik weet dat het over is,
waarom voel ik dan zo sterk het gemis?
Ik mis je armen om me heen,
er zitten zoveel mensen rondom mij,
maar toch voel ik me zo alleen.
Waarom ben je gegaan?
Ik wil niet huilen, maar langzaam komt er een traan.
Ik kijk naar de ring om me vinger,
de tranen kan ik niet meer bedwingen.
Mensen zeggen over een tijd zal het beter gaan,
nu na 5 jaar kan ik het nog steeds niet aan.
Ik leerde in die tijd andere mannen kennen,
ze deden alles om me te verwennen.
Maar dan vergeleek ik ze met jou,
op die momenten besef ik hoeveel ik nog steeds van je hou!
Reacties op dit gedicht
| zomerkind: | Maandag, januari 02, 2012 10:51 |
| das niet leuk meisje ik weet hoe je je voelt de pijn diep vanbinnen! gr eddie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: meisje1991 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||