sneeuw
Niks voelend aan m'n zolen maar wel iets horend.
Krakend geluid hoor ik wanneer ik loop,
ik voel me achtervolgt en kijk om me heen.
Niemand te zien.
Behalve jij.
Witter dan wit ben jij, kristal glanzend tapijt.
Je bent overal om me heen in dit bos.
Door jouw ben ik omsingeld.
Wanneer ik je aanraak verafschuw ik je,
maar toch bewonder ik je.
langzaam verdwijn je van m'n vingertoppen.
Je baant jezelf naar beneden als een traan,
vol emoties.
Weer iets prachtig van Moeder Natuur.
Reacties op dit gedicht
| snake642: | Woensdag, januari 04, 2012 03:10 |
| WR, geef mij maar lekker de warmte van de zomer in plaats van dat koude gevoel op m''n vel^^ dankjewel allemaal voor de complimenten!:D ik denk dat ik enorm geëvolueerd ben ivm vroeger! mvg anthony! ik zal de nickname veranderen wanneer iedereen beetje de naam anthony beter kent dan snake!:D |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, januari 03, 2012 14:33 |
| waarom verafschuw je de sneeuw? als snake of als mens :D voor de rest deel ik de bewondering voor de prachtige sneeuw...alles is dan ook zo stil om je heen...fijn gedicht :) h.gr. wr |
|
| windwhisper: | Dinsdag, januari 03, 2012 14:18 |
| ontroerend mooi warme groet Cobie goede middag |
|
| hs: | Dinsdag, januari 03, 2012 09:48 |
| Mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: snake642 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||