18 januari verhuis ik
Met vuur in mijn ogen
en rode tranen
ga ik angstig
de dagen aftellen
ik ga naar drenthe
naar een gesloten afdeling
het doet pijn
alles wordt ingenomen
mijn pc mijn telefoon
wat spulletjes van me kamer
en dat kan ik langzaam
weer terug verdienen
waarom vraag ik me af
waarom zoveel stappen terug
dagenlang huilend in bed
steeds maar weer die tranen
kan ik die gesloten afdeling wel aan
of beland ik in een hel
Reacties op dit gedicht
| mopske: | Maandag, januari 09, 2012 22:41 |
| elk nieuw begin is moeilijk, maar kan heel erg positief werken denk ik, en werk maar gewoon mee, dan komt het wel goed, niet voortijds al negatief doen en denken, dan lukt het niet, wens je alle succes van de wereld. knufff |
|
| Ikkuh85: | Woensdag, januari 04, 2012 21:42 |
| Ik ben het helemaal eens met Nipster!Nieuwe start en ga d''r voor..heel langzaam aan weer kleine stapjes vooruit!:-) | |
| Nipster: | Woensdag, januari 04, 2012 19:01 |
| Pijnlijk? jazeker! maar zie het als een nieuw begin, langzaam stap voor stap..voor nu is het gewoon nodig..dus stap nu uit de slachtofferrol en ga dr voor! You can do it! | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||