~~ ~~
landslapjes
door mijn land van historisch gebeuren
trekt de wildernis wortels uit losse grond
mensen zuchten nog eens in verdieping
springen in het onbekende met een lintje
op gekeurde spelden lopen de patronen
die wij allen dragen op ons mooiste dagen
flauw zonder het zout dat verboden is
tellen wij onzer hartkloppingen in angst
er wordt niet meer zo gauw uitgerukt
ieder wappert met ze zuinige handjes
vele bomen begeven het een voor een
wilde bloemen opgeborgen in de nette pot
geef me water, geef me water, geef me water
niets is meer in woeste velden of wegen
wat hier dorst - verdorie, per ongeluk gemorst
verontschuldigt u mij
~~ ~~