onweerlegbare werkelijkheid

Armen als rivieren, die naar boven stromen,
Ogen als kaarsen stralend omhoog,
Dat is de weg en jij, onverstoorbaar,
Gaat, engel zonder vleugels, op weg.

Ieder wolkje geeft je een veer,
Sirius last vleugels aan je schouders,
Hoe ondoordringbaar de dood op de wereld,
Hoe helderder het leven in de nacht.

Overdag weet ik: jij bent mens,
Verbeter me als ik me vergis,
Zo graag zou ik willen dat jij onweerlegbare
Werkelijkheid zou weerleggen.

Dat mijn armen als rivieren zouden stromen,
Dat mijn ogen als kaarsen zouden stralen,
Dat ik daarheen op weg zou zijn
Waar je twee witte vleugels krijgt.

Geschreven door

marchiano di noche

Reacties op dit gedicht

marchiano di noche vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

ela:	Dinsdag, januari 10, 2012 13:54
Alsof het echt waar zou kunnen zijn, zo droom ik even mee. ela

M-Rose:	Dinsdag, januari 10, 2012 12:09
zonder vleugels is het uitzicht als een kaarsvlam van geluk geloof in dromen van het hart hoor je de zin dat leven in vlinders fluistert van de dagen van troost die liefde draagt in zachte aquarellen van nacht liefs M

Quicksilver:	Dinsdag, januari 10, 2012 10:21
zo mooi invoelend gedicht! wauw, twee witte vleugels fijne dag, liefs

kelo ami:	Dinsdag, januari 10, 2012 09:44
zo mooi..en ergens pakt het mij...mooi marchiano

Over dit gedicht

Auteur: marchiano di noche
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 10 januari 2012
Thema's: [Delen]