Het liefdes pad
Het liefdes pad
Een druppel,
Neer dalende,
Gedachten gangen,
gericht op jou.
Ik heb dat hard proberen te veranderen,
maar de druppels vielen harder,
maakte het mij banger,
trok het me dieper naar de kou.
Kijk het weer,
het klopt niet.
Ik weet we gaan er echt aan,
21 december.
Dat de wereld vergaat boeit me niet,
maar daarvoor wil ik wel zijn met jou.
Want aan het einde van het lied.
Wil ik sterven naast jou.
Als we dan toch met ze allen gaan,
Zal ik alles doen bij jou te zijn.
Op naar venetië,
Daar waar wij horen te zijn.
Ik jank elke dag mijn verdriet uit,
Want ik wil niet dat zonder jou moeten gaan.
Ik jank elke dag mijn verdriet uit,
Want ik wil niet dat de aarde zal gaan.
Ik wil met jou zo'n mooi leven leiden,
Je van een klote wereld bevrijden,
Je intens vleien,
Je lichaam connecten, met de mijnen.
Mohombi, in your head.
pfff geld deze voor jou,
geld deze voor mij?
Lig ik in mijn bed,
Lig in naast jou,
Maar toch niet naast jou.
Ik voel je wel liggen,
maar kan je niet aanraken.
Ik zie je mooie lichaam,
Maar ik kan je niet verwennen.
Ik zie je mooie roze lippen,
probeer ze te zoenen,
maar enige wat ik kus,
is de lucht.
In de hoop dat je het als nog voelt.
Maar ik ben er klaar mee,
Ik ben het zat dat wachten en doen.
Ik moet mezelf bij mijn lurven pakken,
En gewoon doen wat ik moet doen.
Niet zo truizelen, maar gewoon jou gezang beamen.
Er zijn niet meer manen.
Jij bent de enige die mij verlicht,
En schrijf al dik een jaar over jou, in gedicht.
Lieve schat,
Ik zal er snel komen,
met tranen in mijn ogen,
op het liefdes pad.
Een druppel,
Neer dalende,
Gedachten gangen,
gericht op jou.
Ik heb dat hard proberen te veranderen,
maar de druppels vielen harder,
maakte het mij banger,
trok het me dieper naar de kou.
Kijk het weer,
het klopt niet.
Ik weet we gaan er echt aan,
21 december.
Dat de wereld vergaat boeit me niet,
maar daarvoor wil ik wel zijn met jou.
Want aan het einde van het lied.
Wil ik sterven naast jou.
Als we dan toch met ze allen gaan,
Zal ik alles doen bij jou te zijn.
Op naar venetië,
Daar waar wij horen te zijn.
Ik jank elke dag mijn verdriet uit,
Want ik wil niet dat zonder jou moeten gaan.
Ik jank elke dag mijn verdriet uit,
Want ik wil niet dat de aarde zal gaan.
Ik wil met jou zo'n mooi leven leiden,
Je van een klote wereld bevrijden,
Je intens vleien,
Je lichaam connecten, met de mijnen.
Mohombi, in your head.
pfff geld deze voor jou,
geld deze voor mij?
Lig ik in mijn bed,
Lig in naast jou,
Maar toch niet naast jou.
Ik voel je wel liggen,
maar kan je niet aanraken.
Ik zie je mooie lichaam,
Maar ik kan je niet verwennen.
Ik zie je mooie roze lippen,
probeer ze te zoenen,
maar enige wat ik kus,
is de lucht.
In de hoop dat je het als nog voelt.
Maar ik ben er klaar mee,
Ik ben het zat dat wachten en doen.
Ik moet mezelf bij mijn lurven pakken,
En gewoon doen wat ik moet doen.
Niet zo truizelen, maar gewoon jou gezang beamen.
Er zijn niet meer manen.
Jij bent de enige die mij verlicht,
En schrijf al dik een jaar over jou, in gedicht.
Lieve schat,
Ik zal er snel komen,
met tranen in mijn ogen,
op het liefdes pad.
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Dinsdag, januari 10, 2012 19:43 |
| ik weet het niet, fulvipes | |
| Quicksilver: | Dinsdag, januari 10, 2012 17:43 |
| dan wens ik je maar veel succes! mooi geschreven! | |
| Fulvipes: | Dinsdag, januari 10, 2012 16:22 |
| thanks kelo ami thanks roosjerood |
|
| roosjerood: | Dinsdag, januari 10, 2012 14:21 |
| prachtig heb je het omschreven | |
| kelo ami: | Dinsdag, januari 10, 2012 13:54 |
| zo mooi fulvipes groetjes |
|
| Fulvipes: | Dinsdag, januari 10, 2012 13:13 |
| thanks en thanks^^ hs. | |
| hs: | Dinsdag, januari 10, 2012 13:07 |
| Erg mooi, succes! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fulvipes | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||