Inspiratieloos
Mijn zware pen is
afgeladen vol inkt.
Het witte papier
kan elke letter opvangen.
Doch ik voel mij klein
als een jonge vogel:
de vleugels zijn er,
maar ik kan niet vliegen...
Nu voel ik mij oud
als een trage schildpad:
de poten zijn er,
maar ik kan slechts strompelen...
afgeladen vol inkt.
Het witte papier
kan elke letter opvangen.
Doch ik voel mij klein
als een jonge vogel:
de vleugels zijn er,
maar ik kan niet vliegen...
Nu voel ik mij oud
als een trage schildpad:
de poten zijn er,
maar ik kan slechts strompelen...
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Zaterdag, mei 11, 2002 00:29 |
| :) leuke :) | |
| blommeke: | Zaterdag, mei 11, 2002 00:12 |
| begrijp precies wat je bedoeld, zit op het moment ook zo. |
|
| Sheena: | Vrijdag, mei 10, 2002 22:08 |
| tsja ach, kzou willen dat ik zo schreef zonder inspiratie *knipoog* Sheen |
|
| free: | Vrijdag, mei 10, 2002 20:43 |
| k ervaar het ook zo denk dat deze week ons geen van alle onberoerd heeft gelaten ook heel begrijpelijk,denk dat het vanzelf weer komt... k vind het heel mooi liefs free |
|
| Susanne X: | Vrijdag, mei 10, 2002 20:05 |
| Het gevoel van 'willen schrijven, maar niets op papier krijgen' ken ik maar al te goed. Mooi geschreven! | |
