Arme, mooie zwaan.

Arme, mooie zwaan.

Wat is een zwaan toch elegant.
Maar ook venijnig irritant.
Ze pikt kwaadaardig om haar heen.
Ik vind een zwaan mooi, maar gemeen.
Ze doet me denken aan die vrouw,
die steeds het mooiste wezen wou.
Mannen zwermden om haar heen.
Ze wees ze af was steeds gemeen.
Ze pronkte, had een hart van steen,
Wilde geen vrienden, zelfs geen een.
Ze pochte met haar lange zwanennek.
Doch haar ijdelheid was vies als drek.
Net als een zwaan was ze hovaardig,
Men vond haar mooi maar zo onaardig.
Ik ben haar uit het oog verloren
Gisteren moest ik het van iemand horen.
Die zei me, weet je naar het schijnt,
Kwam ze verlaten aan haar eind.

Geschreven door

rovago

Reacties op dit gedicht

rovago vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Peter van Tiel:	Donderdag, januari 19, 2012 11:20
Mooie vergelijking. Fijne dag verder. Groetjes, Peter.

trucker klaas:	Vrijdag, januari 13, 2012 21:05
zwanen zijn niet hooghartig maar beschermend ;) toch trieste relaas :( ''t kan zo gaan ... groet ,klaas

Over dit gedicht

Auteur: rovago
Gecontroleerd door: de Diana
Gepubliceerd op: 13 januari 2012
Thema's: [Ironie]