Het soms even niet weer weten
Jezelf even helemaal vergeten

Jezelf wegcijferen tegen de rest
Het gevoel hebben dat je alles verpest

Waarom moet alles soms zo moeilijk gaan
Niets gaat zonder een traan

Tranen in mijn ogen, continu
Je voelt jezelf een individu

Vechten voor jezelf
Vechten voor een lach
Nooit meer een grote glimlach

Iemand zien met zoveel verdriet
Dat is niet hoe je iemand het leven biedt

Het lastig vinden er over te praten
Maar soms vult het zoveel gaten

Even je hart kunnen luchten
Op je eigen tijd, na een paar keer zuchten

Mezelf durven tonen aan een ander
Zonder dat ik daardoor verander