misschien ontmoet ik jou
onder oeverstenen
danst een waterzon
wandelen lichtstrepen
over ‘t riet op en af
’t likkend water verebt
en strooit vonken
visbaby’s over kiezel
graspluimen in ’t licht
- zonder begin deze
hemel zonder eind -
tijdloos de schoonheid
ook al moet ik gaan,
mij verstrooien
en woorden scheppen
uit volle beelden
tekenen op ruiten
mij de wereld tonen
en opgeraapt worden
[wanneer ik weg ben
ontmoet ik jou - misschien
onder miljoenen treffers
in milliseconden]
sunset 14-01-2012
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, december 09, 2015 10:21 |
mima, september, Dank jullie wel voor het lezen en reageren en sorry mima voor mijn late re (maar beter laat dan nooit. Toch?). Warme groetende genegenheid en heel vredige woensdag, |
|
| september: | Dinsdag, december 08, 2015 20:19 |
| Wow wat mooi.. Liefs |
|
| mima: | Zaterdag, januari 14, 2012 17:49 |
| met respect gelezen, Sunset... | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||