Het begon al bij mijn zeven.
Het is lang geleden maar ik moet er nog steeds om wenen,
door wat er is gebeurd in het verleden.
Beide geconfronteerd
En heb geen idee of ik je het na al die jaren zou vergeven.
Ik wou gewoon dat ik het even kon vergeten
En me vast zou klampen aan het prachtige heden,
Dat mij nog te wachten staat.

Maar ik vrees..
Ik vrees dat je je oude gewoonte nooit zal verleren
Je zou men grote voorbeeld moeten zijn,
dat zou je nu toch al moeten weten?
Meerdere keren hebben we zitten proberen,
om je het te laten beseffen, voordat we tegen je keerde
Maar je ogen die kleefden, verblind door haat
Je had het niet door,
dat je op deze manier je gezin ging kwijtspelen,
Nu doe jezelf een plezier, open je vleugels
En spreid alsjeblief je veren
En begin eindelijk eens..
Na al die jaren terug te leven!