Eten wil ik vergeten
Er zit een stem in mijn hoofd,
één die nooit dooft.
Ik voel me verloren,
ik heb iets tegen mijn ouders gezworen.
Ik word beter,
maar dat klopte voor geen meter.
Ze wou me op de weegschaal,
ik dronk water wel een duizend maal.
Zo ging het getal omhoog,
ze wist niet dat ik haar bedroog.
Mijn papa zei de eerste keer,
ik hou van jou en dat deed echt zeer!
Ik wist niet wat te zeggen,
of heel mijn verhaal uit te leggen.
Ik ben niet ziek echt niet!
door dat te zeggen krijg ik echt verdriet!!!
Het is me te veel,
ik wil niets door mijn keel!
Laat me afvallen!
je moet het niet vergallen!
helpen moet je niet!
ik begrijp niet dat je dit niet ziet!
één die nooit dooft.
Ik voel me verloren,
ik heb iets tegen mijn ouders gezworen.
Ik word beter,
maar dat klopte voor geen meter.
Ze wou me op de weegschaal,
ik dronk water wel een duizend maal.
Zo ging het getal omhoog,
ze wist niet dat ik haar bedroog.
Mijn papa zei de eerste keer,
ik hou van jou en dat deed echt zeer!
Ik wist niet wat te zeggen,
of heel mijn verhaal uit te leggen.
Ik ben niet ziek echt niet!
door dat te zeggen krijg ik echt verdriet!!!
Het is me te veel,
ik wil niets door mijn keel!
Laat me afvallen!
je moet het niet vergallen!
helpen moet je niet!
ik begrijp niet dat je dit niet ziet!
Over dit gedicht
| Auteur: ~britt~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||