nergens meer respect
nu, waar wijken stoffig vergaan
en oude mensen verloren lopen
huisraad op stoepen afgehaald,
vloeit de stad niet meer onderhuids
en viaducten, zonder waterbedding:
verdoofde bruggen die zich bij ons
leggen met gras in de mond en wij,
voor een plaats op het kerkhof
de waarborg reeds lang betaald,
geven wolken gebarsten glazen
- wij zijn enkel twee minus twee
en geen sporen meer, haltes ver-
plaatst naar een open oceaan
afgesloten zoals de maan, het uur
en wij: door riolen weggespoeld
vuil teruggeworpen op stranden;
water als donker zwart laken
sunset 19-01-2012
Reacties op dit gedicht
| youkie: | Donderdag, januari 19, 2012 11:50 |
| mooi geschreven liefs | |
| trucker klaas: | Donderdag, januari 19, 2012 07:49 |
| volgt nog een milieu-naheffing ,want die vergeten je niet :( .... fraai schrijven ;) ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||